Willemijn vertelt dat de mentale klachten vooral te maken hebben met niets kunnen en de situatie accepteren

POH GGZ heb ik toen aangevraagd. En dat was wel heel prettig want ik had gewoon, ja ik zat best wel mentaal in de knoop gewoon door het ziek zijn, bleek gelukkig niks anders aan de hand want de mensen zeiden ook nog: ja, je hebt ook wel hard gewerkt, misschien zit je met een burn-out of iets maar ik zeg: ja, nee jongens, ik was gewoon echt… ik zat goed in mijn vel, ik was gelukkig, er was niks aan de hand voordat ik ziek werd, maar het wordt dan toch gauw ja, gepsychologiseerd dat je mentale andere problemen hebt. Ik zei: nee, ik zit er gewoon mee dat ik al x aantal maanden thuiszit en ik kan niks en ik kan geen goeie vriendin zijn voor mijn vrienden, ik kan mijn familie niet zien of ik kan het huis niet uit, het gaat niet goed. En de POH heeft geholpen, ja ik word er nu ook weer emotioneel van merk ik dat ik denk: ah shit, wat een periode was dat. Maar ja, dat heeft heel goed geholpen om daar mijn hart te luchten en tips te krijgen hoe ik meer uit mijn hoofd kan komen en het hoort erbij. Als ik gewoon terugdenk aan hoe ik me toen voelde, dan voel ik dat heel erg, dus dat is gewoon heel, ik zat echt wel diep in de put. Dus door daar te praten en met oplossingen te komen en bepaalde mindfulness oefeningen heb ik daar superveel aan gehad, en ik loop er nog steeds maar nu nog maar één keer in de zes weken, dus van één keer in de week, één keer in de twee weken naar één keer in de zes weken is wel echt een vooruitgang.

En ja, het blijft gewoon een hele lastige situatie waar je mee om moet gaan om te accepteren en alles, dus ja. Da’s wel lastig.