Beschermd wonen

Het is belangrijk om de verschillende ervaringen met psychosegevoeligheid een plek te geven. Voor sommige mensen was niet mogelijk om hun verhaal voor de website te delen. Om hun verhalen een plek te geven hebben we gebruik gemaakt van anonieme samengevatte ervaringsverhalen, die door acteurs van Theater Babel Rotterdam zijn verfilmd.

Het betreft 20 respondenten uit F-ACT teams, die langdurig klinische zorg of (zelfstandig) beschermd wonen en hebben verteld hoe het is om te leven met psychotische kwetsbaarheid. De verschillende ervaringen hebben we gecombineerd tot verhalen waar dezelfde onderwerpen naar voren komen en hier een nieuw verhaal van gemaakt.  De filmpjes dienen om een indruk te geven van hun leven.

Voor sommige respondenten is het fijn is het fijn dat ze nog contact hebben met hun familie. Zo vertelt een respondent dat familie hem beter begrijpt dan bijvoorbeeld vrienden. Die begrijpen het beter als je afbelt als het wat minder met je gaat. Een andere deelnemers verteld dat hij zijn ouders nog graag bezoekt maar er geen contact is met zijn broers.

Beschermd wonen is voor sommige deelnemers lastiger dan anderen. Zo vertelt een deelnemer over de aanleiding tot beschermd wonen en hoe hij vroegere leven mist. Een andere deelnemers vertelt juist over hoe zorgprofessionals willen dat hij verhuist als de volgende uitdaging, maar dat hij dit eigenlijk niet ziet zitten. Ook vertelt een deelnemers hoe angstig hij zich iedere dag voelt.

Sommige deelnemers vertellen over hoe ze de dagen doorkomen en hoe ze de therapieën ervaren. Zo vertellen deelnemers over de doelen die ze stellen en hoe therapie hen daar wel of niet bij helpt. Een andere deelnemers vertelt juist dat hij zich niet gehoord voelt door de behandelaren. Ook vertelt een deelnemer over zijn worsteling met alcohol.