Bianca zat op een roze wolk en had kraamtranen van geluk

Ja, die kraam-… nee, nee, ja kraamtranen, maar ook dat hoort erbij.

I: En misschien nog heel kort, want je zei: je was eigenlijk nog een beetje wel op die roze wolk, maar…kraamtranen zijn dus ehm…

Ja, maar dat zijn, dat zijn voornamelijk ehm… bij mij waren het altijd wel tranen van geluk. Als mijn man de trap af kwam lopen en ik zag hem binnenkomen dan kon ik al huilen. Dat weet ik nog heel goed, dan zei m’n schoonmoeder: “Wat is er nou?” Ik zeg: “Ik ben zo blij met ‘m.” Ja. Ik had altijd tranen van geluk. Van: jeetje, wauw, nu ook, of met haar ook, dan kom ik beneden en dan zie ik m’n man zitten met haar en dan moet ik heel erg huilen. Dan zegt ‘ie: “Wat is er nou?“ “Ja, gaat vanzelf.” En hij vraagt dan altijd wel: “Voel je je dan rot? Voel je je goed?” ”Nee, ik voel me eigen heel goed.” Ik heb niet de, de, de nare tranen. Het zijn volgens mij altijd wel een beetje de positieve… baby blues.