Beleving van het ouderschap

In dit thema wordt beschreven hoe de vrouwen de eerste weken van het ouderschap hebben beleefd. Daarnaast wordt beschreven in hoeverre vrouwen hebben ervaren dat hun identiteit is veranderd.

Verschillende vrouwen geven aan dat het ouderschap fantastisch en bijzonder is. Ze vinden dat het leven leuker is geworden. Roos omschrijft het als “het mooiste wat ze tot nu heeft mogen meemaken”. Een vrouw vertelt dat de roze wolk, die er in eerste instantie nog niet was, gestaag groeide. Terwijl een andere vrouw aangeeft dat de roze wolk van vlak na de geboorte langzaam overging in het “normale leven”.

Verschillende vrouwen geven aan dat ze naast een liefde er ook zorgen bij hebben gekregen. Sommige vrouwen benoemen dat ze overbezorgd zijn en hun kindje willen beschermen. Shamilla gaat elke nacht meerdere keren bij haar kindje kijken, waardoor ze zelf niet goed slaapt en moe is. Carian geeft aan dat je die zorgen leert loslaten. Een vrouw vertelt dat ze vanwege die overbezorgdheid alles navraagt bij anderen, omdat ze het goed wilde doen en niet wilde falen als moeder. Carian geeft aan dat ze in het begin onzeker was en het gevoel had dat ze tekortkwam. Langzamerhand voelt ze zich zelfverzekerder. Ze geeft aan dat dit ook komt doordat de hormonen minder invloed hebben, waardoor ze helderder kan nadenken.

Meerdere vrouwen geven aan dat ze de eerste weken van het ouderschap als pittig of zwaar hebben ervaren. Het is druk en harder dan full-time werken. Je bent 24 uur per dag bezig en je leeft op een paar uurtjes slaap per nacht. De vermoeidheid heeft sommige vrouwen opgebroken. Om bij te komen, bij te slapen, of op te laden hebben anderen de zorg voor hun kindje een nachtje overgenomen, zodat zij een keer goed konden slapen. Nathalie zorgde ervoor dat zij er even uit kon om te ontspannen. Shamilla benoemt nog dat zij alles alleen heeft moeten doen, waardoor zij oververmoeid is geraakt. Zij kreeg geen steun van haar partner en zat in een overlevingstand. Daarnaast vond zij het lastig dat je alles zelf moet ontdekken – “er is geen handleiding voor het moederschap”. Maar ze geeft aan dat het uiteindelijk zichzelf wel wijst door het moedergevoel dat je hebt.

De meeste vrouwen geven aan dat hun identiteit is veranderd na de geboorte van hun kindje. Zij zijn niet meer dezelfde. Tanja benoemt dat ze “niet beter of slechter is, maar anders”. De meeste vrouwen geven aan dat ze een moederrol erbij hebben gekregen. Dit voelt voor sommige vrouwen als onwerkelijk, groots en een uitdaging. Inge geeft aan dat ze altijd al moeder wilde worden, en dat ze nu eindelijk meer zichzelf is geworden. Marije (B) benoemt dat haar kindje haar een spiegel voorhoudt wat haar identiteit versterkt. Voor Claudia komt haar kindje op plaats een. Zij vergelijkt het met een verliefdheid, waarbij je je dingen wel doet, maar op de achtergrond altijd nog wat speelt. Sommige vrouwen geven aan dat ze zich meer volwassen voelen. Anderen geven aan dat ze meer verantwoordelijkheid hebben gekregen. Enkele vrouwen benoemen dat ze niet veranderd zijn. Christa geeft aan dat haar kind erbij hoort net als “een wormvormig aanhangsel”. Marije (A) beschrijft dat ze nu niet is veranderd, maar dat ze wel is veranderd na de geboorte van haar eerste kindje. Sommige vrouwen geven aan dat hun karakter is veranderd sinds de geboorte van hun kindje. Ze zijn sterker geworden, rustiger, minder impulsief, behoudender, minder egoïstisch, of komen meer voor zichzelf op. Tanja vraagt zich wel af of deze verandering het gevolg is van het moederschap, of ook te maken heeft met het ouder worden. Christa vertelt dat alles sinds de geboorte in perspectief wordt gezet en materialistische zaken minder belangrijk zijn geworden. Hedwich benoemt dat ze nu meer weloverwogen keuzes maakt. Tot slot benoemt Roos nog dat, nadat haar kindje op haar eigen kamer ging slapen, zij zich weer meer vrouw voelde.