Judith vindt het onterecht dat ze haar vierdaagse werkweek moet verdedigen

“Nou, ik ga vier dagen werken.”, wat voor mij dus al een dag minder was dan, hè, wat ik van tevoren deed. Oh ja, ja, dat is wel veel hè? En hoe ben je van plan dat te combineren? En waar gaat je kind dan naar toe? En als ik dan zei dat mijn man dus om de week een dag vrij zou nemen, nou, wat fijn, wat goed, wat een goede vader. Nou ja, dat ik een soort van dacht: hè, hij krijgt applaus bij wijze van, dat hij zo’n goede vader is dat hij ook weleens een keer wat vrij neemt. En bij mij wordt er benadrukt dat ik niet vrij genoeg neem, terwijl uiteindelijk ben ik minder gaan werken dan mijn man. Dus daar zit ook wel heel erg een sociale druk achter van; als vrouw werk je niet veel of, weet je wel, dan ben je ook weer een slechte moeder. En dat was al in de zwangerschap zo toen we die beslissing zo aan het maken waren. Nou ja, dat ik me heel erg voelde dat ik me moest verdedigen dat ik niet nog minder ging werken, terwijl voor mijn gevoel had ik al besloten; ik ga minder werken. En dat was al een heel ding. Maar dat werd dan weer niet gezien”.