Judith was er klaar mee en wilde haar kindje zien en had last van voorweeën

Op een gegeven moment ben je klaar om je kind zien, weet je wel, dan is het, ja, dan ben je gewoon heel erg benieuwd en dan is het gewoon spannend en zo. Ik was gewoon moe. Ik was heel groot, dus dan zit je zo en je kan niet liggen, en je kan niet slapen en ik zat nooit lekker meer. Te lang lopen ging niet meer en, dus je lijf wil ook niet meer. Ja, dan moet je opstaan van de bank en dan zit je echt zo van, ja, dat is gewoon, gewoon niks aan. Ja, we zaten continue een beetje op elkaars lip, want, ja, we vinden elkaar heel leuk [lacht], maar op een gegeven moment waren we ook een beetje klaar met wachten samen en gewoon toe om het kind te zien. Goed, uiteindelijk trek je het natuurlijk wel als het moet, maar ik was blij dat het op een gegeven moment kwam. Ik was heel erg opgelucht, maar vooral ook omdat ik dus, dan heb je, had ik harde buiken ’s avonds en dan dacht ik, oh en dan vanavond, dit zal vast de voorweeën zijn. Goed, nu weet ik wat een wee voelt, dus dat, complete bullshit. Maar toen dacht ik: oh die doen al een beetje pijn, dus misschien, misschien is dit het wel. Vervolgens lig je, lag ik dan de hele nacht wakker, omdat ik dacht: ja, vanavond komt het, vanavond komt het en misschien zet dit door. En dan werd ik ’s ochtends weer teleurgesteld wakker van, oh, blijkbaar ben ik toch in slaap gevallen en het is, het is weg. Dit was het toch niet, dus je zit, ik zat al een paar avonden dat ik elke keer dacht: oh, weet je wel, nu komt het. Ja en dan zit je elkaar ook een beetje op te fokken van, oh, ik heb weer buikpijn. Oh, misschien, misschien is dit een wee. Goed, achteraf, je weet wat een wee is als je er één voelt. Dat was het niet. Maar, goed, het is gewoon saaiig, echt gewoon vermoeiend en klaar mee op een gegeven moment met dat hele zwanger zijn. Weet je, je lijf is niet meer van jou. Ja, het staat allemaal ten dienste van zo’n kind.