Na de eerste echo veranderde Hedy haar ideeën over het weg laten halen van een kindje

En voor mezelf, ik was toen 38 toen ik zwanger raakte, en ik vond het heel lastig… ik werk zelf in de zorg en ik had zoiets van: ‘ja, ik wil het liefst geen zorgkindje’. Dus daarom heb ik er toen wel voor gekozen om een combinatietest ook te doen. En eerst had ik het idee van ‘oh, stel je voor, het heeft het syndroom van Down, misschien dat ik het dan wel laat aborteren’. Ook omdat je niet weet in welke schaal het is: is het een kindje dat heel veel kan, of is het een kindje dat eigenlijk zwaar gehandicapt is? En naast een zorgend beroep vond ik dat best pittig, en ook wel een verantwoordelijkheid. Dus ik dacht ‘nou ja, als uit de combinatietest iets negatiefs komt, dan overweeg ik nog wel abortus’. En vlak daarn-, rond die tijd heb je ook de tien weken echo. En bij die tien weken echo zie je al echt dat het een kindje is. En toen had ik echt zoiets van: ‘ja, maar ik zou überhaupt geen abortus kunnen plegen’. Ik was me zo… ik snap dat andere mensen het misschien op een andere manier doen maar ik had echt zoiets van ‘ja, maar dan maak ik bewust een levend wezentje dood eigenlijk’. En ik merkte, dat kon ik gewoon niet over mijn hart verkrijgen. En toen hadden we die combinatietest al wel gedaan, maar bij de uitslag was het in die zin gelukkig heel positief, zo van, ik [was] volgens mij vergelijkbaar met een vijftienjarig meisje die een kindje met het syndroom van Down zou kunnen krijgen. En ik merkte, ik vond dat wel heel fijn, want ik merkte, ik dacht wel  ‘stel je voor, je hoort nu wél dat je een kindje met het syndroom van Down hebt’, dat is best wel pittig om… en ik vroeg me later ook af ‘zou ik het nog een keer zo’n test doen?’ Het is bijna een beetje een soort van normaal van... je laat je, omdat je ouder bent en iedereen zegt ‘ ja, de kans is groot’, het voelde bijna, een combinatietest doe je gewoon omdat je op leeftijd bent. En ik weet niet of ik het de volgende keer nog zou doen. Ik vind het een moeilijke, ethisch vind ik dat vooral een moeilijk stukje. Dat gaat toch wel een beetje om leven en dood. En ook al is het een heel klein leven, het is nog steeds wel, ja, je bepaalt eigenlijk wel dat je iets doodt wat je zelf gecreëerd hebt. Dus dat was voor mij wel echt in…, van tevoren had ik daar anders over nagedacht maar in, tijdens de zwangerschap kom je daar opeens tegen en dan merk je dat je daar heel anders naar gaat kijken dan als je erbuiten staat. Dat vond ik wel een mooie, ja, dat was voor mij wel een mooi moment.