“Zitten als een lichaam zonder inhoud”, vindt Henny een afschuwelijke gedachte

Nou, dan zou ik dat, ja, ik denk gewoon dat mijn man daar dan ook [-]. Nee, ik voor mijzelf wil gewoon dat ik niet als een, ja, dat ik niet in een stoel zit en dat ik van niks meer weet en al dat soort dingen. Kijk, misschien heb je helemaal geen pijn of weet ik veel, maar het lijkt me een afschuwelijke gedachte dat ik daar als een, als in feite, als een lichaam zit zonder inhoud. Dat ik daar zo zit en dat mijn man zich verplicht voelt om dan nog steeds naar dat verzorgingshuis te gaan en die moet dat ook aanzien hoe ik erbij zit. Terwijl hij niks aan me heeft, nou dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Nee. Dat wil ik gewoon niet. Maar dat kan ik dan zelf niet meer aangeven op dat ogenblik, dus dat moet ik al eerder, moet ik dat bedenken. Maar dat klinkt nu al zo heftig, weet je wel, dat je dat nu al zegt, bij wijze van spreken. Dat is ook een klein drempeltje, wat ik nog over moet, terwijl ik wel zelf weet hoe ik dat wil hebben eigenlijk. Dus daar moet ik nog eens goed naar informeren, het hoe en wat, denk ik. Binnenkort ook.