Nelly hoopt de kracht te hebben dat ze euthanasie kan toepassen

Hoe ziet u de toekomst?

Slecht. Heel slecht in. Ik wil ook niet, ik hoop, en daar is een grote kans op, dat het wel doorgaat nou tegenwoordig, als ik echt op het punt ben dat het helemaal niet meer goed gaat, dat ik euthanasie kan doen. Ik wil niet als zo'n kasplantje dat daar zo droevig of zo kwaad zit, dat wil ik niet.

En hoe ziet dat punt eruit?

Ja het punt, als ik het, ja, het is heel moeilijk want je moet zelf aangeven dat je niet meer wilt, en dat zal heel moeilijk zijn. Dat je van je kinderen en kleinkinderen moet zeggen van ik, ik wil eruit, dus dat is, maar dan moet het wel een beetje erger zijn. Maar dan, dan hoop ik dat ik zoveel kracht heb dat ik dat kan. Want ik wil echt, dat wil ik echt niet. Net zoals mijn zus, dat is zo droevig geweest, en ik heb verschillende neven en nichten die het ook allemaal hebben. Van mijn vaders kant. Maar ja die zijn allemaal veel ouder, omdat ik heel jong, een stuk jonger was, en mijn andere broers en zussen zijn allemaal zo vroeg, één zus weet ik het, en mijn tweede zus die had het op het laatst ook. Maar van die andere vier, die zijn te jong gestorven, drie zijn te jong gestorven. Met vijftig en zevenenvijftig en zesenzestig, dat zijn geen leeftijden hè. En dan begint het pas, meestal hè. Ja, en mijn vader was op zijn verjaardag vijfenzestig en mijn moeder zesenzestig dus bij mijn vader was ik negentien, en bij mijn moeder vijfentwintig.