Mevrouw van der Linden vertelt dat ze wel grip had op borstkanker, maar niet op dementie

Dat vind ik erger. Want daar heb ik geen grip op. [-] [mevrouw wordt emotioneel] Dat vind ik zo, [-] dat kan ik niet, dan kan ik niet zeggen, nou dan moet ik daaraan. Dat moet ik eraan gaan doen en dan, dan stopt dat. En met mijn borstkanker wel, hè, dat ik ben geopereerd, ik word nu bestraald, en dan is dat weg. Dat ja, je moet eerst oud worden en veel meegemaakt hebben om zo te kunnen bezien, te bedenken. Want kanker is heel lang een ontzettend schrikbeeld van me geweest. Terwijl, nu ik het echt heb, ik vind het nog steeds verschrikkelijk hoor, daar niet van, maar nu, nu heb ik steun bij dat wat ervoor gedaan kan worden. En dat was natuurlijk een aantal jaren terug niet zo hè. Dan werd je wel bestraald en weet ik allemaal wat maar ja, het ging steeds minder goed hè. Terwijl nu, ja is het weggehaald en moet het nabestraald worden en zo, daaraan kan ik geholpen worden en aan m'n dementie niet. Dat is het verschil in, zoals ik het beleef. Snap je dat?