Ans vergat waarvoor de taart was, maar feliciteerde diegene naderhand alsnog

En we hadden taart gegeten en ik, later, ik denk bij me eigen, ja waar hebben we nou die taart voor gekregen, normaal zou ik vragen, ben je jarig of waar is dat voor? Kijk dat doen we, heb ik ook wel eens natuurlijk. En Jan die komt thuis, en er was dus een vrouw zei hij en die vrouw die man en die vrouw die slapen niet met elkaar. Ik wil altijd weten over wie ze het dan hebben, maar dan moet ik uitzoeken wie het is natuurlijk. Ik zeg [-], en die wilden niet bij elkaar slapen want zij ziet altijd mensen 's nachts. En dan wordt ze onrustig en eruit, dus ze liggen apart. Maar dat hoorde ik dan weer van Jan. En toen zeg ik op een gegeven moment, vraag ik aan haar van, heb je goed geslapen? Ja, ik heb goed geslapen. Maar ik denk, ik zeg verder helemaal niks. Maar ik was zo met verjaardag, was ik vergeten om te zeggen tegen haar van, proficiat. Dus ik kom de volgende dag heen, ik zeg, kom eens hier mevrouw [naam], kus, want je was gisteren jarig en ik heb gewoon alleen maar een taart opgegeten en je niet gefeliciteerd. [lacht] Ja toch? Kun je toch nog naderhand doen? Maar dat zijn nou dingetjes waar je anders niet, nee, wat je vroeger niet deed. Wat je wel deed, maar nou ga je het gewoon nog, ook dat vergeten. Raar hè.