Ans deed de gordijnen open en zag mannen met een mitrailleur op haar schieten

Ja. En toen in de Zonnebloem, bij de oudjes dan, dat doen zij altijd voor de kerst, altijd heel leuk en zo, en dan deed ik altijd helpen. De boel op-, of tenminste, allemaal netjes zetten voor die oudjes allemaal. Dus, en ik ging, ik durfde er niet naar toe, want ik had de gordijnen opengedaan boven en daar stonden ze met een mitrailleur op mij te schieten. En dat ging niet over. Dat was het allereerste.

Wat dacht u toen?

Ik was bang. Ik ging daar, ik durfde daar niet meer naar toe. En Jan die zei dan, er is helemaal niks en [-]. En dat was erg, waanbeelden.

Waarom?

Hè?

Waarom is dat zo erg?

Dat is gewoon of dat het echt is. Helemaal echt is. En tegen je praten en tegen je schreeuwen en tegen je schelden en nou ja, noem maar op. Net zoals wij nou tegenover elkaar zitten praten. Maar dan in enge dingen.