Christa

Uitgebreide samenvatting

Christa wist van jongs af aan al dat ze moeder wilde worden. Omdat ze geen relatie had, besloot ze op haar 33e om de mogelijkheden voor kunstmatige inseminatie met donorzaad (KID) te onderzoeken. Na twee inseminatiepogingen was ze zwanger.

Christa miste bij haar verloskundige een persoonlijke benadering, die voor haar belangrijk is. Ze vindt het belangrijk dat zorgverleners mensen-mensen zijn. Daarnaast hoopte Christa tips te krijgen hoe ze in contact kon komen met andere zwangere vrouwen. Hier was echter geen aandacht voor bij de verloskundige. Een vriendin wees Christa erop dat ze van verloskundige kon wisselen. Uiteindelijk heeft Christa dat bij 30 weken gedaan. Met de nieuwe verloskundige klikte het beter.

Christa heeft tijdens haar zwangerschap nauwelijks last gehad van zwangerschapskwaaltjes. De eerste paar weken was ze af en toe misselijk en in de tweede helft van haar zwangerschap kreeg ze bandenpijn. Ook had ze in het derde trimester last van een pijnlijke buik, en pijn in haar rug die uitstraalde naar haar benen.

Ter voorbereiding op de bevalling stelde Christa een bevalplan op, maar dat vond ze vooral een statisch en administratief stuk. Uiteindelijk is Christa met 41 weken bevallen. Nadat de weeën thuis begonnen en goed doorzetten, is Christa naar het ziekenhuis gegaan om daar te bevallen. Christa raakte vermoeid door de weeën, en daarom vroeg ze om een ruggenprik. Met elke wee daalde echter de hartslag van het kindje. Dit werd steeds erger, waarna besloten werd over te gaan tot een spoedkeizersnede om het kindje te halen. Haar zoontje begon pas zeven minuten na de geboorte te ademen. Hij is daarom 34 dagen opgenomen geweest in het ziekenhuis. In die periode heeft hij een hersenbloeding, epileptische aanvallen en een herseninfarct gehad: een erg ingrijpende tijd voor Christa. Nu, zeven maanden later, lijkt hij gezond en is nog steeds onduidelijk wat er precies aan de hand was zo vlak na de geboorte.

Omdat de kinderwens van Christa heel sterk was, had ze verwacht dat ze zich echt zwanger en bijzonder zou voelen en erg van de zwangerschap zou genieten. De roze wolk bleef echter uit. Ze voelde zich niet anders dan anders en ze was niet extra blij. Hierover heeft ze zich soms schuldig gevoeld. Ook de bevalling en de periode daarna verliepen anders dan verwacht en gehoopt. Ze krijgt nu steun van een klinisch maatschappelijk werker om dit alles te verwerken. Ook krijgt ze veel steun van haar familie.

Christa adviseert andere vrouwen om te luisteren naar je gevoel. Daarnaast moedigt ze vrouwen aan om goed aan te geven wat je nodig hebt en te vragen om hulp wanneer je ergens tegenaan loopt. Vrouwen die met KID zwanger willen worden, adviseert ze goed te beseffen dat het een grote verantwoordelijkheid is om in je eentje zwanger te zijn en moeder te worden. Maar ze adviseert ook om naar je hart te luisteren: als je moeder wilt worden op deze manier, probeer het dan en wacht niet tot je te oud bent. Zorgverleners adviseert ze niet alleen te kijken naar hoe het met het kind gaat, maar om ook voldoende aandacht te hebben voor de gezondheid en het welzijn van de moeder.