Christa voelde zich schuldig en schaamt zich ervoor dat ze de zwangerschap niet leuk vond

Ehm, nou, ook daarbij had ik weer zoiets van nou, dan zou ik wel helemaal weer door het dolle heen zijn en wat leuk en zo. Ik werkte echt in mijn hoofd naar die, naar dat soort eh, momenten toen. Van nou, hè, twintigweken echo, dertigweken echo. Eh, allemaal naar, naar dat soort mijlpaaltjes in je zwangerschap. En dan in mijn hoofd had ik dan steeds van nou, dan komt het wel. Dan ga ik me wel zoals al die andere voelen. Maar dat bleef steeds uit. En ik, ik weet niet waarom dat is. Ik kon dat ook niet veranderen. Het was gewoon… eh ja… Ik voel me ook heel schuldig en helemaal naar mijn zoontje toe. Van misschien hou ik helemaal niet gewoon-, genoeg van je ofzo. Dat gevoel krijg je dan. Dat je het allemaal niet goed doet en…. Dat is natuurlijk niet zo.

….

I: En viel het nog extra tegen omdat je ook zo bewust zwanger was geworden? Dat je die keuze zo bewust had gemaakt?

Ja, dat wou ik net zeggen ja. Dat, nou, ik denk misschien wel driedubbel. Omdat je je héél erg schuldig voelt. En je er ook heel erg voor schaamt, dat, dat je je op die manier voelt. Dus, niet goed voelt, terwijl je het zo graag had… zo graag wil. En dan niet dat gevoel erbij… dat is zo… ja, dat strijkt een beetje tegen je eigen haren in, dat je… Hè je wilt iets heel graag. En dan krijg je dat gevoel. Dat eh… ja, daar schaam je je dan voor. Tenminste, ik schaamde me daarvoor. Dat dat op-, dat dat zo was.

I: En voor wie schaamde je je?

Voor iedereen eigenlijk wel. Want ja, als je het zo graag wilt en eh, je reageert daar als het zover is, reageert je lichaam en je geest gewoon anders als dat je had, had verwacht en gehoopt. Want je hebt bijna het idee dat jij eh… dat je helem-, dat je het helemaal niet wil ofzo. Van wil ik het onbewust gewoon niet ofzo? Waarom, waarom voel ik me zo? Waarom ben ik zo? Dus ja, daar schaam je je voor, ja.