Voor Hedy voelt het natuurlijk om haar kindje te dragen

Dat is wel een hele bewuste keuze. Ja. Ik merk, het is, voor mezelf is het heel fijn, want je hebt heel veel zicht op haar maar het voelt ook nog het meest naar hoe ze was toen ze nog in de buik zat. Gewoon heel dichtbij en in een doek. Ja, ze ruikt me natuurlijk. Ze hoort ook gewoon natuurlijk mijn hartslag, dus het... En ze zit heel geborgen tegen me aan. En ze is natuurlijk nog piepklein. Dus dat voelt voor mij voor haar het veiligst. En we zijn gewoon heel, ja, je bent nog heel erg connected. En ik merkte zelf, het voelt soms alsof ik zelf weer een beetje zwanger ben omdat je weer zo’n, zo’n, ja, zo’n soort van buik om je heen hebt. Dus ik, ik, bijvoorbeeld, ik heb bewust geen wandelwagen of een, of iets. Ik, ik kan me niet voorstellen dat ik haar daarin neerleg. Die afstand, ja, kan ik voor mezelf niet… ja, ik weet niet, het voelt niet goed. Hetzelfde merk ik dat, ja, als ik dus met haar loop, zit ze eigenlijk altijd in de draagzak. Of bij mij of bij mijn partner. Maar ook met slapen. Ze slaapt heel veel eigenlijk op mijn lichaam. Maar ik merk dat ze dan ook eigenlijk het beste slaapt. Als ik haar in de doek doe, ze heeft gedronken en ik doe haar in de doek, of ze ligt gewoon op mij, dan valt ze eigenlijk bijna meteen in slaap. Ik heb haar in het begin ook nog wel heel af en toe wel ‘es geprobeerd neer te leggen maar ze valt gewoon niet in slaap. En dat is voor mij wel een teken dat ik denk ‘ja, ze voelt zich hier wel het veiligst’. Dat ze gewoon meteen in die ontspanning kan zakken en meteen in slaap kan raken. En dat, ja, het is nog zo’n klein hummeltje. Dat ik denk, ja, dat vind ik wel, dat is wel iets wat wij als ouder een kindje moeten geven: een soort van veilige, vertrouwde omgeving. Ja, en op eigen benen staan, daar heeft ze volgens mij nog wel haar hele leven de tijd voor. Dus voor mij voelt het heel natuurlijk, om dat zo te doen.