Esther en haar man wachten tot de eerste echo met het bekendmaken van de zwangerschap

''En het is nog allemaal nog heel… een onderonsje, tussen ons. De kinderen weten het nog niet en eh… De familie weet het nog niet. We willen wel eerst die eerste echo’s hebben, zodat we de kinderen ook niet te lang in onzekerheid en die angst weer mee hoeven te nemen. Dat we gewoon weten, oké, als we die twaalf weken voorbij zijn, dat we dan eh… Ja, dat ze niet elke dag onzekerheid is voor hun, elke dag onzekerheid van: oh, ik hoop dat het goed gaat, ik hoop dat het goed gaat. En als we dat stukje hun eventjes niet mee hoeven te belasten… Dan eh denk ik wel dat we dat op een goeie manier eh doen. Dus dat is wel leuk. Nu nog een beetje stiekem, maar… Knipoogjes naar elkaar… [lachen] Ja, heel leuk.''