Jill vond zwanger zijn niet leuk en zag een zwangerschap als een noodzakelijk kwaad

Ja. Echt heel lang geduurd. Ik denk van … ik was vooral bang van vind ik dit wel leuk? Hè je hoort, omdat … omdat je natuurlijk om je heel ook wel hoort, oh ik ben zo blij met de zwangerschap. Oh en … nou vooral de woordjes hè een klein wondertje, en eh … nou daar moet ik altijd wel spontaan een beetje van overgeven, maar oké. [lacht] Nee, ik had echt een beetje de angst van, omdat ik niet de indruk had, dat ik hetzelfde gevoel had, als, als de mee-, … als de meeste verhalen wat je hoorde, dacht ik, ja mijn gevoel is niet goed. Wat … ik voel nog niks, ik, ik, ik wist dus niet of ik het leuk zou vinden. En dat, ja daar kreeg ik toch wel een beetje zorgen over, dat ik denk oh shit straks is hij eruit en eh vind ik het helemaal niet leuk. En dat vond ik heel eng. Dus dat heb ik echt tot het einde van die zwangerschap gehad…… Dus dat heeft mij echt wel de hele zwangerschap … vond, vond ik heel zwaar, negen maanden om, om heel erg onzeker over mijn eigen te zijn, over mijn eigen gevoel van. Ga ik dit leuk vinden? Ik had wel zoiets van ik, ik, ik kan dit wel, dat had ik wel. Daar was ik eigenlijk niet onzeker over. Ik bedoel, ja zoveel vrouwen, ik bedoel, iedereen is het wel gelukt. Ik bedoel, het enige wat een kind nodig heeft, is toch daarin liefde, toch? Alleen ik was heel bang, dat ik die liefde niet kon geven. Maar daar ben ik gelukkig wel blij omdat, toen hij geboren was, dat dat er wel gewoon was. Dat …

I: En je zegt steeds, hè, kan of vind ik dit wel leuk. Bedoel je dan de zwangerschap of ook uiteindelijk het krijgen van een kindje, het hebben van een kind?

Ook het krijgen van een kind. Ja, kijk, wat ik al sowieso zeg, ik vind zwanger zijn gewoon niet leuk. Ik vind het een noodzakelijk kwaad en eh, het is wel negen maanden, jongens. Dat is best lang. Maar ehm, nee, ik, ik was ook echt bang dat ik … ik vond kinderen ook helemaal niet leuk. Dat was het ook. Van eh en mijn moeder zei altijd wel voor de grap, dat ze zegt van nou hè, ik vond kinderen van een ander ook nooit leuk en ze zegt, en je eigen vind je wel leuk. En dat stelde je wel vaak gerust. Maar ik zat soms zo van, dan hoorde je een kind ergens huilen en dan was er bij al een zesde zintuig, die rende gewoon weg. Dus ik weet niet wat het was, maar daar, daar zat bij mij zo’n angst in, dat ik dacht, nee, nee, kinderen moesten niet bij mij in de buurt. Ik vond het, vooral tijdens de zwangerschap had ik dat nog erger als voorheen. En daarom was ik dus heel bang van, ja dan heb je straks een eigen, dan heb je een baby. Normaal gesproken krijg je mensen bij je, hè je hebt een kind, die gaat weer naar huis. Maar deze blijft. Dan denk ik, oh nee, hoe ga ik dit nou doen. Dus daar zat ik wel, ja, dat ik dacht van oh ik was echt bang dat ik dat niet leuk zou vinden, maar het valt mee.