Nora vertelt over de impact van de bekkeninstabiliteit op haar werk als verloskundige

I: En merk je daar ook wat van in je werk?

Eh ja wel in de zin van: ik ben zelf heel erg van krukbevalling en badbevallingen en ehm… die begeleid ik met alle liefde. Eh… maar ik merk wel steeds meer dat ik denk: ja eh… ehm… hoe zorg ik dat ik zelf ook nog overeind kan en ehm… Wij werken natuurlijk altijd heel erg in ons hoofd met, oké hoe heb ik dit staan als we wat misgaat? Dus ja ehm… we bewaken natuurlijk heel erg die veiligheid van, van zolang het goed gaat dan is heel veel mogelijk, ehm… maar je ben wel altijd heel erg in je hoofd bezig van: oké ehm… stel dat dit niet gaat zoals ik wil, hoe kan ik dan zorgen dat het, dat ik de situatie optimaal kan maken. En daarin merk je gewoon dat je steeds meer aan het stoeien bent. Want normaal gesproken zat ik bij de kruk gewoon lekker op mijn hurken erbij. Ehm ja, als ik dat nu doe dan, dan kom ik zelf niet meer overeind. Dus hoe kan ik zorgen dat de situatie, als het niet loopt zoals ik wil, ehm… dat ik die weer optimaal kan maken. Ja, en dat lukt dan niet door zelf op je hurken erbij te zitten. Dus wat dat betreft, ja ga je, ja toch wel steeds meer zoeken naar krukjes en andere houdingen ehm… Eh, dat je zelf gewoon merkt, oh ja je wil wel heel graag de barende eh, ehm… haar ding laten doen, maar daardoor moet je zelf soms wel een compromis sluiten in hoe je de begeleiding kunt doen. Omdat het gewoon net even wat minder makkelijk gaat.