Margreet scheef de eerste tekenen toe aan het ouder worden

Het eerste moment op zich vind ik altijd heel moeilijk te benoemen. Het zijn dingen die je gaat constateren. Mijn man is natuurlijk twintig jaar ouder dan ik, dus met bepaalde dingen houd je al rekening, onwillekeurig. Hij is ouder, ik ben in het werkproces, hij was er al vijftien jaar uit, dus dat gaf al een verschil. Maar dat ik het echt begon te merken was op een bepaald moment. Jan zorgde altijd voor het eten, dat was een stille afspraak en dat werd steeds minder. Hij wilde ook wel dat ik minder ging werken. In eerste instantie dacht ik van, dit is een beetje opstandig doen en daar kan ik slecht tegen. En dan kom je erachter dat het anders is. Op een bepaald moment stond hij iets te schrijven, dat is echt het moment geweest dat ik dacht van, we moeten verder zoeken. Toen stond hij iets op te schrijven en dat waren krasjes en geen letters. Toen zei hij zelf ook, ik kan eigenlijk niet meer schrijven. En toen dacht ik, dit is fout. En dan ga je meer dingen op z'n plek leggen eigenlijk. Maar in het begin, dan neem je dat gewoon aan. Bepaalde dingen vergeten, nou ja, hij is wat ouder dus kan dat gebeuren.