De heer Krijnen vertelt over het geheugenverlies van zijn vrouw

Natuurlijk het geheugenverlies. We merkten dus al vrij snel dat ze moeite had om te bepalen van wat voor dag het is. Dan zou je zeggen, nou, kijk eventjes in de krant. Maar dat initiatief, dat was er niet. Zij liet het gewoon aan een ander over, van wat is het vandaag, wat voor dag is het. En zij had niet meer dat zelfredzame, wat ze vroeger wel had. En dan natuurlijk, ze was voortdurend heel vaak dingen kwijt. Wist niet meer waar de portemonnee was. Huissleutels, te veel om op te noemen. Allerlei dingen, het ging de hele dag door, allerlei dingen was ze kwijt zogenaamd. En dan zoeken, overal zoeken, en dan weer terugvinden. Dat is dus ook nog sterker aanwezig in die twee jaar dat het hele proces aan de gang is. Je merkt dat het sterker wordt. Ze heeft geen idee van waar iets hoort te staan. Ik ben helemaal geen pietje precies, van nou, dan moet dat precies op dat plekje, nee. Maar sommige dingen, die waren zo ver weg en die kon je haast niet meer terug vinden. Dat is toch een beetje moeilijk.