Joke J. en haar man maken hun situatie bespreekbaar

Maar al die dingen worden wel bespreekbaar gemaakt. Ook als we iemand treffen, die we een tijd niet hebben gezien, die denkt, het is niet goed, dat zeggen we het gewoon. We zijn daar heel open over, over deze ziekte, omdat we denken dat dat voor de omgeving ook het makkelijkste is. Ja.

Waarom denkt u dat, dat het voor [-]?

Nou, ik denk dat ze, dat je dan, ik heb dat zelf ook wel, dan denk ik, dan kunnen ze ook weer vragen. Dan kunnen ze de volgende keer, als ze ons tegenkomen ook weer vragen van hoe gaat het. Want je kunt alle keren wel roepen van, goed, maar het gaat gewoon niet goed. Ik zeg dat ook niet meer. Als mensen zeggen, hoe gaat het, zeg ik, met mij gaat het goed, mijn man niet, dat gaat gewoon slecht. Daar moet je dan ook maar gewoon eerlijk in zijn, want dat is voor de buitenwereld, is dat makkelijker, merk ik. Als we in een winkel komen en mijn man moet een broek passen, dan zeggen we van, nou, kunnen we 'm even mee naar huis krijgen, dat we 'm thuis even passen bijvoorbeeld. Dat is allemaal, dat gaat makkelijker als je even, dat ze gewend zijn van, oh, het lukt niet. En ik denk dat dat voor mensen in de omgeving ook makkelijker is als je, als je er open in bent, ja.

En hoe is dat voor u dan om daar open over te zijn?

Op zich wel goed, want dan kan ik mijn verhaal soms ook gewoon kwijt. Want als mijn man dus naar een dagopvang is, dan word ik ook wel eens in de stad aangehouden. Dan vragen ze gewoon, hoe gaat het nu. Nou, dan kan ik ook gewoon er open en eerlijk over vertellen. Terwijl je dan niet denkt van nou, ik zeg maar niks. Nee, als iemand spontaan naar mij toekomt en die vraag hoe het is, dan, dan praat ik daar gewoon over, dan kan ik mijn verhaal ook kwijt. En dat is natuurlijk ook een goede zaak, hè?