De man van Marie gaat naar de dagopvang om haar te ontlasten

Ja [zucht] Ik, ik, ik, daar heb ik wel aan gedacht, toen ik begon met, nou ja, met Alzheimer. Ik denk, oh, hij zal vast nog een keer naar het, naar zo'n dagopvang of zo wel moeten. Ik zeg van, ja, en nou is het al zover dus ja, dat is beter voor hem. Ik bedoel, het is voor mij moeilijk, maar voor hem ook. Het is voor hem beter in de wintermaanden, want dat verveelt hem en dan weet hij niet wat hij doen moet en dat is voor mij ook moeilijk. Kiek, en als hij daar nou een paar dagen in de week heen gaat, dan scheelt dat weer. Is voor mij ook een beetje een ontlasting en hij kan ook wel een beetje wat meer dingen doen. Ja, want als hij hier in huis zit, dan wil ik ook niet weg en dat doe ik ook nooit, hoor. Even naar de winkel, maar verder ben ik ook thuis. Dus, en dan ja, kiek, en als hij daar nu straks een dag of twee heen gaat, dan zegt zij ook, dan heeft je vrouw ook een beetje, nou, die kan ook wat meer doen. En dat is ook zo. Ik ben helemaal geen sleper, ik ga ook nooit weg, hoor, maar nee. Nee, want wij mogen hier graag wonen met ons beiden en zo. Dus dat is helemaal niet nodig. Ik zeg, het gaat er alleen maar om, ik had nog wel een beetje hobby's, maar hij, hij heeft niks meer. Nee.