Nico heeft de begrafenis van zijn vrouw al voorbereid

We zijn, ja, dat klinkt misschien heel raar, want zij is, staat nog boven de grond. Want we zijn voor veertien dagen terug, hebben we de kinderen er eigenlijk bij geroepen om toch alvast wat op papier te zetten, van als zij komt te overlijden en [-].

Op papier zetten, wat bedoelt u?

Nou, zoals zij, wat haar laatste wensen zouden zijn. Want die tijd komt. En wanneer? Een jaar, twee jaar, een maand? En dat is heel dubbel.

Ja, om daar nu over te hebben [-]

Dat is heel dubbel. Ze [-], ik ben er nog elke dag, ze ziet d'r springlevend, zit ze nog rond te huppelen daar en je bent nu al over haar dood bezig. Daar hadden wij het allemaal moeilijk mee. Maar voor mezelf denk ik van, ja, ik kan nu beter alle wensen op papier hebben staan, voordat het plotseling gebeurt. Dan staat mijn kop er niet naar. De kinderen hun hoofd staat er helemaal niet naar. De begrafenisonderneming gaat het regelen. En als je dan later weer bij je positieven bent en je gaat het allemaal eens nakijken, ja, maar dit wou ze helemaal niet. En verd- , dat had ik toch wel heel anders gewild zeg. Dan krijg je daar weer problemen mee. Nou, voorbereidingen treffen. Toevallig hebben wij voor veertien dagen terug de kinderen bij elkaar gezet van kinders, hoe gaan we dit oplossen? Hoe gaan we bepaalde dingen op papier zetten, zoals je moeder het zou willen. Waar hield ze van? En dan komen de gesprekken los. Die heeft dat gehoord, die heeft dat gehoord, dit lijkt me wel leuk. De muziekkeuzes, waar ze heel erg gek op was. Ja, slaat nergens op, op een begrafenis, maar het gaat eventjes niet om die begrafenis, haar laatste wil, waar hield zij van, waar was ze helemaal gek op. Nou, dat hebben we ook uitgekozen. Klaar.

Dat moet ook wel heel raar zijn om daar dan nu over te [-]

Dit is zo dubbel. Dan ben je over iemand z'n begrafenis bezig, terwijl ze nog nou, tussen haakjes, gezond nog boven de grond is. Maar wat nu als het over twee maanden plotseling, dat ze heel erg ziek wordt. Ja? En er staat niks op papier. Mijn hoofd staat er niet naar. En van de kinderen helemaal niet. Dus dan moet je het uit handen geven aan een derde, die haar voorgeschiedenis helemaal niet kent.

Dan kunt u beter maar nu [-]

Ja, het wordt [-], ja, het wordt dan wel gedaan en het zal ook wel heel netjes gedaan worden. Maar dan ga je na die tijd, ga je bij elkaar zitten en dan denk je van, hebben we dit gedaan? Dit wou ze helemaal niet. Ja? En die muziek? Nou. En dan ga je je eigen voor je hoofd slaan van, hadden we maar [-]. Dat wil ik niet. Nee. Zij heeft voor ons altijd klaar gestaan en nu gaan we met z'n allen, maken we een vuist, gaan we voor haar klaar staan.