Mevrouw van der Linden zei tegen haarzelf: Niet zeuren! Leef nu!

Want ik heb zoveel wat er nu is hè, laat ik me daar maar wel op concentreren. En dat lukt me wonderwel. Niet altijd, maar eigenlijk is dat wel ,ja goed dat ik dat mezelf bij de oren heb gepakt van niet zeuren over wat er [zucht] allemaal kan gebeuren, leef nu! Daar heb ik me echt toe gedwongen, moet ik me nog steeds toe dwingen hoor. Dat gaat nog niet zo vanzelf, maar daar voel ik me beter bij, ik kan nu ook weer eens positieve dingen vertellen. En eerst was dat vaak toch van, nou weet je, poeh, hè, ik voel weer dit en ik heb weer dat en nou ik denk, ga niet zeuren Nel, iedereen heeft weleens wat. En dat dat helpt mij eigenlijk het beste. Ik zou niet willen dat dat dat [mijn zoon] en [mijn andere zoon] en [mijn partner] nooit eens zullen informeren maar ze hoeven dat niet almaar te doen. En ik weet wel dat [mijn partner] me de hele dag in de gaten houdt, en dat ook met z'n zonen bespreekt, dat weet ik, en dat, daarom hoef ik dat ook allemaal niet meer. Dat is echt de weg die we in gaan, dat [-].