De zoon van Mevrouw Houtman biedt veel steun door te luisteren en het ziekteproces te volgen

Ja, zolang ik het kan en [mijn zoon] helpt me daar ook heel erg mee, om dingen zo makkelijk mogelijk te maken. En ik had bijvoorbeeld een camera, daar kon ik niet zo goed mee overweg. Nou, dan zorgt hij voor een andere camera en daar kan ik dan wel mee overweg. En gewoon dat soort dingen, dat ja.

Ja. Dat is ook belangrijk dat er iemand is die u [-]

Ja, die het ook volgt, hè? Dat is wel belangrijk, want kijk, mijn dochter woont te ver weg om dat helemaal te kunnen volgen. En dat is wel belangrijk dat iemand inderdaad ziet, want anders had ik waarschijnlijk al in een verpleeghuis moeten zijn, hè? Dat zou heel best kunnen hoor.

En u zegt dat hij het volgt. En het is het proces?

Ja. Ik denk dat hij het meeste doorheeft wat er precies aan de hand is, hoor. Dat weet ik wel zeker. Ja. Hij neemt mij serieus, hij luistert naar wat mijn wensen zijn en probeert daar, dat ook, als het reëel is, ook voor elkaar te krijgen. Ja [-], ja, dat zijn denk ik wel de belangrijkste dingen. Ja. En zoveel mogelijk mijn vrijheid geven, hè? Wat nog reëel is en daar wordt wel steeds weer wat afgeknabbeld, maar dat kan ook niet anders. Dus dat, ik kan geen maaltijd meer koken, dus dat moet iemand anders doen. En ja, schoonmaken, dat lukt ook niet zo geweldig meer. Dus er wordt wel steeds meer afgeknabbeld, maar daar is mee te leven. Daar word ik niet warm of koud van. Dat is gewoon prima zo. En als ik maar ook mijn dingen kan doen tot op zekere hoogte. Want het kan natuurlijk niet zo zijn dat ik overal maar heen fiets en doe en dat niemand weet waar ik ben. Dat snap ik ook wel. En misschien komt die tijd wel hoor, dat ik op een gegeven moment zo in de war ben, dat ik gewoon continu verdwaal. Ja, dan wordt het tijd voor opnemen. Ja, denk ik.