Voor Angela was het krijgen van de diagnose ‘endometriose’ een opluchting

Dus dat was toen gelijk wel heel helder en heel duidelijk en dat ik dacht van: oké, het ligt niet aan mij, het zit niet tussen m’n oren, ik ben echt ziek en d’r moet echt wat mee gedaan worden, want zo kan je niet verder ja je kan wel verder leven, maar het is niet gezond dat het dat het zo heftig aanwezig is zeg maar

(…)

Dat ik denk van: oké, ik denk het is echt inderdaad wel die ziekte die ik heb. Dat al die symptomen die ik heb en die horen er ook allemaal bij. Dat was wel een stukje erkenning en een stukje dat ik denk van: o yes, eindelijk is er wel heeft het een naam en heeft het inderdaad de kenmerken en alles waarbij die ziekte heeft wat ook bij mij hoort zeg maar. Dat was wel een hele opluchting, dat je denkt van: oké nu kan het echt gaan beginnen en nu kunnen we echt gaan kijken van hoe ik ja hiervan af kan komen. Want het is natuurlijk een chronisch iets en dat wil niet zeggen dat je er dan door die operatie d’r hè helemaal af kan zijn. Maar het was gewoon wel heel fijn om die erkenning en die herkenning te hebben. Dat je denkt van: oké, het is inderdaad iets wat er niet hoort en ja dat was wel heel fijn dus.