Jessica vertelt over haar angst om opnieuw besmet te raken

Interviewer: Nee en je bent ook niet nog een keer besmet geweest eh? 

Jessica: Nee nee gelukkig niet.

Jessica: Maar daar ben ik daar ben ik ook echt bang voor en dat is… Ik denk ja veel voelt ook alsof je met angst continu zit want ja ik denk van ja wat gaat je lichaam dan doen op een moment dat je die ellende nog een keer krijgt? Zegt ‘ie van oh daar kan ik wat, of denkt die van oh laten we de schade die daar is nog groter maken ja’. 

Interviewer: Ja en wat betekent dat voor je leven zeg maar wat…

Jessica: Nou ik voel wel dat dat je een beetje soort van, ja een soort van bubbel hebt en voor m’n leven zelf ook ja dat je een beetje afsluit tegenover andere mensen want je merkt nu met die versoepeling, iedereen wil naar buiten en ik snap het ook wel naar buiten, maar ik heb ook zo’n gevoel… Ja, ik hoorde laatst ook iemand bij supermarkt roepen van joh oh die mondkap dat stomme ding dat mogen we straks af! Of kloteding, of iets wat ‘ie zei en ik voel me meteen emotioneel beladen want ik denk van als ik dat ding vijf jaar nog zou moeten dragen en daarvoor die shit van nu niet meer hoef, zou ik het doen. Geef mij dat ding, doe maar! En dat is dan ja, je voelt je een beetje soort van buitenstaander van leuk dat jullie allemaal in zo’n fijne bubbel zitten van het stelt niets voor, of misschien het stelt niets voor… Het is niet meer zo erg en dat kan soms best wel pijnlijk zijn dat je toch even emotioneel bent en dat is weer dat daaraan werken. Hoe kan je voor jezelf een grens zetten? Een muurtje maken van dat wat iemand zegt of naar buiten brengt heeft niets met jouw verhaal te maken.