Jessica

In december 2020 raakte Jessica besmet met het Coronavirus. Ze voelde zich in het begin vooral grieperig en had last van moeheid, spierpijn, rugpijn, misselijkheid en hoofdpijn. De tweede week kreeg ze daar ook benauwdheid bij. Na verloop van tijd zakten de klachten wat af en ging ze weer een paar uurtjes werken, maar dit ging moeizaam. Jessica bleef last houden van zware vermoeidheid, vergeetachtigheid en benauwdheid. Naast rugpijn en ademhalingsproblemen, zijn dit voor haar nu nog de meest belemmerende klachten. 

Voor Jessica heeft COVID-19 een grote impact op haar leven gehad. “Ik zit op 50 tot 60 procent van wat ik vroeger kon.” Met name door het gebrek aan energie kan ze veel dingen niet doen en moet ze keuzes maken in wat en hoeveel ze doet per dag. Op dit moment werkt ze een paar uurtjes, kan ze wat leuks doen met haar kind en moet ze verder vooral rust houden. Ook op haar werk heeft het veel impact gehad. Het lukt haar niet om weer volledig aan het werk te gaan. Bovendien had Jessica toen ze ziek werd een contract van 32 uur; ondertussen heeft ze een nieuwe functie van 20 uur waarin ze meer mogelijkheden heeft om het werk in te delen en meer kan thuiswerken. Ze hoopt dat ze in de toekomst weer wat meer kan, vooral ook de dingen waar ze plezier in heeft. 

Wat betreft zorg heeft Jessica het meeste gehad aan de fysiotherapie, ergotherapie en logopedie. Ze heeft niet alleen veel gehad aan de oefeningen die ze moest doen, maar ook aan de gesprekken. De gesprekken hebben geholpen met weten en begrijpen wat er gebeurt in haar lichaam en haar geholpen om de verwachting om zo snel mogelijk beter te worden, los te kunnen laten. Voor de zorg heeft Jessica nog een advies, namelijk dat er één arts moet zijn als aanspreekpunt, een soort Post COVID Syndroom-arts, die duidelijk zichtbaar is voor iedereen. En ook de rol van de huisarts is belangrijk, zegt Jessica. Die moeten een beter overzicht hebben wat er allemaal mogelijk is wat betreft verdere zorg voor mensen met Post-COVID. 

Jessica adviseert andere patiënten om goed te luisteren naar je lichaam en voor je zelf te ontdekken wat wel en niet helpt. En om de dingen die energie vreten, niet te doen of minder. Ze benadrukt ook het belang van hulp vragen, niet alleen in de zorg, maar ook van je omgeving. “Praat er juist over zodat mensen weten wat er bij je speelt.” Voor naasten van patiënten heeft ze het advies om begrip te blijven tonen, vragen te stellen en open te blijven voor de ervaringen van patiënten.