Willemijn is hoopvol over de toekomst, maar nog niet op de korte termijn

Interviewer: Hoe kijk je nu naar de toekomst?

Willemijn: Nog wel hoopvol. Ik heb nog steeds de hoop, het komt goed. Maar niet op korte termijn, dus het zal met aanpassingen moeten. Maar de hoop is dat ik ooit beter word. Ik heb zorgen over de toekomst, ook wat ik al zei eerder met betrekking tot werk. Van ja, ga je ooit weer in dezelfde soort functie komen, wat voor baan krijg je later, kan je ooit een huis gaan kopen, zulk soort zorgen spelen wel door mijn hoofd. Maar ergens is het ook wel weer bijzaak. Je gezondheid staat toch wel op één. Maar ik ben nog steeds wel hoopvol dat ik, hopelijk over twee, drie jaar, toch wel gewoon weer op m’n benen sta. Ik hoop het liefst eerder. Maar realistisch gezien biedt het me wel hoop omdat ik nog steeds vooruitga, dat ik wel beter word. Maar ik durf ook nog niet echt te ver vooruit te kijken, omdat je dan toch verwachtingen gaat maken of plannen maken die je dan weer moet bijstellen. Want dat had ik heel erg in het begin wel, dat ik dacht van, ‘ah maar straks ben ik een halfjaar verder, nou dan kan ik echt wel weer dit. En als ik op dat jaar zit kan ik echt wel weer dit.’ En dat is elke keer een teleurstelling, dus dat probeer ik niet meer te doen. Dat zou ik ook wel als advies aan mensen mee willen geven, probeer niet te veel om de toekomst te voorspellen, want het gaat toch niet zo uitlopen. Maar nee, ik denk hoopvol, dat is wel de eerste reactie voor de toekomst.