Liselotte kijkt van dag tot dag

Liselotte: Hoe zie ik de toekomst? Nou, om eerlijk te zijn, kijk ik nog niet naar de toekomst. Ik kijk echt van dag tot dag; morgen gaan we weer ertegenaan. Kom op. Je kan dit. Ik kijk nog niet zover. Ik wil eerst beter worden voordat ik plannen ga maken van in de toekomst gaan we zo en zo ertegenaan of gaan we dit doen. Nee, verder dan zondag kijk ik niet.

Interviewer: “Nee. Maar ben je ook onzeker voor de toekomst? Of bang? Of heb je juist wel vertrouwen?”

Liselotte: Eigenlijk geen van ze. Het is niet dat ik niet bang ben. Het is niet dat ik niet onzeker ben. Het is niet dat ik geen vertrouwen heb. Maar vooral ook omdat je vaak van artsen hoort: we weten het nog niet. Dan denk ik van: ja, ik hoop dat je het te weten komt. Ik hoop dat je wat meer weet over een poosje. Maar het is niet zo dat ik extreem bang ben. Of ja, misschien wel in mijn doen en laten met mijn angst voor druktes en mensen. Maar ik kijk nog niet zo ver.

Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen, denk ik maar.