Ik ging naar een inloophuis dat gerund werd door cliënten en studenten psychologie en dat heeft mij zo geholpen, vertelt Clara

Maar dat is niet meer gebeurd. Oh, ja, nee, ik vergeet nog één heel belangrijk ding: ik ben ontremd en al ben ik ook terechtgekomen in het inloophuis psychiatrie in […], hoe weet ik niet meer, iemand zal me toch een tip hebben gegeven. Vandaar moet je heen en dat was een ja, dat was een soort huiskamer en dat was opgestart door een aantal cliënten en studenten psychologie, die vonden dat er iets moest zijn voor mensen van [naam inloophuis]. Zo heette dat gesticht, daar toen en die hebben dat toen, begin jaren 80 opgericht en op de één of de manier ben ik daar terechtgekomen en dat heeft me ook heel veel goed gedaan, want ja, daar waren lotgenoten.

 Ja, ik weet nog dat ik daar op een gegeven moment, ja, bijna elke dag zat en met heel veel mensen praten en lol had en op een gegeven moment ik ook bardienst ze gaan draaien. En ja, ja, dat dat heeft ook echt een grote rol gespeeld in dat ik weer met beide pootjes op de grond ben gekomen.

De psychose ja, ik, ik denk niet echt van het ene moment op het andere, maar ja, wat ik nog weet is dat een vriendin op een gegeven moment tegen mij zei van hè, hè eindelijk, Clara, ik begin je weer een beetje terug te kennen zoals je was.