Het is vervelend dat je niet slaapt, maar voor de rest vond Vera Claire het heerlijk om manisch te zijn

Ja, ik was ik, nu zou ik het manisch noemen. Ik was, ik ging ook naar een feestje en durfde daar veel meer dan ik, anders durfde ik. Ik ben zelf. Zonder die manische fase ben ik vrij onzeker of behoorlijk onzeker van mezelf en niet erg extravert zal ik maar zeggen. En nou, ik durfde toen ook al veel meer gewoon het gesprek aan te gaan en dat was toen, herinner ik me van toen ook. En ja, ik kon dus niet meer slapen. Ik dacht dat ik een enorme theorie zelf had bedacht, die die allerlei theorieën waar ik over had gelezen, met elkaar in verband bracht. En ik, ik schreef daar een heleboel over op en ik praatte daarover met mijn vriend en met mijn ouders. En ja, ik was ook behoorlijk opgewonden, denk ik.

 ja, dat heb ik nog steeds dat ik manische periodes als heel prettig ervaar hoewel ik dus tegenwoordig ook weet dat dat eigenlijk, ja niet in de haak is. Of hoe moet je dat zeggen? Dat het, dat het gevaar in zich draagt om helemaal over de grens te gaan en psychotisch te worden, is het toch behalve dan dat ik niet kan slapen? Dat is dan weer minder prettig. Maar verder is er is het heerlijk om manisch te zijn vind ik het echt heel fijn.