Voor Vera Claire ontstaat die onzekerheid elke keer weer opnieuw

Ik vind het een hele grote opgave om om te gaan met het. Het ontstaat ook steeds opnieuw. Iedere keer dat ik weer in de war ben geraakt, steekt het weer heel erg de kop op. Het gevoel van: wat is er dan toch MIS met mij? Wat doe ik niet Oké, wat, wat? Wat mankeert er aan mij? Wat is er niet goed aan mij? En ook nou ja, ik ben gevoelig, zal ik maar zeggen, voor hiërarchie, voor sociale hiërarchie. Ik voel mezelf heel vaak, nou ja, de kneus en de onderliggende partij. Niet heel vaak, moet ik eerlijk zeggen, maar dat gebeurt wel en dat vind ik een..

Nee, nee, ik bedoel in groepen.

 Nou, ik, er is een vriendengroep waar ik niet meer echt bij hoor, maar waar ik nog, waar ik één goede vriend van heb en die waar ik mezelf op zijn verjaardagen de kneus voel, heel sterk en dat is dan het voornaamste, maar het. Het is ook gebeurd in het begin van mijn werk, van collega's als ik bijvoorbeeld net had verteld dat ik dat, dat ik psychotisch dat ik psychiatrisch patiënten en psychotisch ben, dat ik en dat ik dan ja zeg maar heel erg moet verdienen, dat met mij ook te praten valt, dat ik, dat ik, dat ik even waardevolle bijdrage levert aan het geheel, dat ik een mens ben met waar ook respect voor waar gerechtvaardigd is.