Wandelen is lastig als je opgesloten zit in een cel, vertelt Jelle

Nee, de liefde voor muziek had ik mijn hele leven al. Alleen sinds ik nuchter ben, zal ik wat meer meekrijg van de intensiteit van muziek, ook de tekst ook wat beter bevat en zo. Want waar ik vroeger onder invloed van cannabis of alcohol of allebei de liedjes verkeerd meebleren en weet ik wat ik een beetje een scheve perceptie dacht ik ook dat ik alle rockmuziek leuk vond. Nou, not so much. Ik vind het ook heel veel gevoelige muziek tegenwoordig wel leuk en er zijn echt voor verschillende stemmingen verschillende muziekstijlen en doordat ik nuchter ben, is mijn beleving van muziek beter geworden. Dus ik kan de teksten beter volgen. Ik kan weten melodie begrijpen waar die heen gaat. En nou ja, goed, het is wel heel heilzaam muziek en doordat ik dan ziek ben geworden en er toch wel hulp op mij gevestigd was, heb ik ook allemaal strategieën geleerd om beter om te gaan met dingen die ik toch al deed. Dus dat is wandelen, deed ik ook al van jongs af aan bij een wandelclubje [...], en ik vond wandelen hartstikke fijn. Maar ja, als ik, als ik te lang stilzat zoals wat in de gevangenis dan gebeurt, dan wordt je cel opgesloten voor het grootste gedeelte van de dag. Ja, daar kun je nergens heen en ik ben niet het type wat gaat bodybuilden of zo. Dus dan verbouwde ik mijn hele cel op een gegeven moment. Ja, en dan vinden ze dat je dus medicijnen moet. Maar als ik nu kijk, ik kan met veel minder medicijnen af, tegenwoordig, omdat ik gewoon dagelijks mijn vrijheid kan pakken en stukken spanningen en emoties kan reguleren door gewoon voldoende gedoseerd die spanning te laten gaan.