Tanja vond het confronterend om andere kindjes te horen huilen of foto’s van andere kinderen te zien

Nee, en wat daar gewoon anders aan was, ik lag dan op de high-care. Obstetrische high-care. Dus niet op de reguliere kraamsuites, maar ook daar waren meerdere vrouwen die gewoon een kindje kregen. En allemaal nog voor mij zeg maar. Er was iemand aan het bevallen en dan was er daarna een huilend kindje. Dat vond ik al… het was allemaal ook gewoon ook een heel stuk confronterender ofzo. In het [naam ziekenhuis] heb je als je op de obstetrische high-care loopt, moet je door een gang en daar zijn allemaal foto’s van premature kindjes. Dat vond ik toen echt verschrikkelijk. Ik echt dacht, ja, die kindjes die zijn zo en die overleven het wel, terwijl mijn [naam eerste kind] was helemaal af, compleet, hartstikke… hij was groter dan [naam tweede kind] bij de geboorte [lacht]. Dat voelde toen heel unfair, zeg maar.