Tanja is niet beter of slechter geworden, maar anders

Ehm, ja, ik denk dat beide zwangerschappen daar wel wat in hebben gedaan, maar dus ook wel de depressie tussendoor. Dat verandert dan toch ook nog wel. Ja ik was ook wel een beetje, voor mijn idee, dat zondagskind wat ik net beschrijf hè? Daardoor ook wel heel spontaan en ehm, eigenlijk niks te gek. Als je iets wilde, dan moet je dat gewoon doen. Beetje die mentaliteit. En daar ben ik nu wel veel behoudender in. Het is lastig of dat dan echt daardoor komt of dan toch door die psychische klachten die ikzelf heb gehad. Maar bijvoorbeeld: ik hou nog steeds echt wel van een feestje of van een concert ofzo. Maar waar ik eerder liefst vooraan zou staan, dansen in de menigte. Ik lig nu heerlijk op een kleedje achterin. Ja, is dat dan… het kan ook leeftijd zijn. Kan ook, maar de grootste verandering denk ik, en dat was na [naam eerste kind] natuurlijk, dat ik me wel echt toen als moeder voelde. De Moederdag die daarop volgde of ook afgelopen jaren, toen weet je dan ja.. ik wil gewoon graag een versierde wc-rol bij wijze van [lacht]. Dus dat is wel eh… ik denk dat de identiteit daar wel heel erg mee is veranderd. Dat  we ons anders zijn gaan gedragen ook wel. Maar ook wel anders voelen. Meer dus als eigenlijk best wel degelijk. Ik ben eigenlijk best wel een beetje mama [lacht]. En met [naam tweede kind] is dat waarom ik net ook zeg, van ja, het zal ook wel deels stemmingsklachten zijn geweest, omdat ik weet dat [naam tweede kind] wel een hele positieve impuls daarin gebracht. Dat stukje spontaniteit wat bij mij hoort, dat is ook veel meer terug daardoor. Ik kan me toch wel voorstellen dat dat heel erg erop gedrukt heeft. Dat dat niet meteen een identiteitsverandering is, maar wel meer een soort toestandsbeeld. En met [naam tweede kind] nu, ja… ja, we gaan niet komend weekend, maar het weekend erna bijvoorbeeld naar Center Parcs, met vrienden en met twee kindjes. Ergens is het mijn reinste nachtmerrie ofzo in mijn hoofd [lacht]. En aan de andere kant, kan ik daar ook echt wel zin in hebben. Ik denk, misschien zit ik wel in de Center Parcs fase ofzo. En misschien als ik daar eenmaal ben, dat ik weer denk, oh dit is echt verschrikkelijk. Dat moeten nooit meer doen. Maar je wordt gewoon wel anders. Niet slechter, ook niet beter, maar wel echt anders. Bij [naam eerste kind] ben ik gewoon mezelf echt een hele periode best wel kwijt geweest. En dat ik echt wel dacht eh, ja, komt ik nog wel terug ofzo? Of blijf ik voor altijd een soort B-variant van mezelf? Maar goed, dat is nu denk ik allemaal weg. Maar ik ben wel anders. Ja. Niet beter, niet slechter gewoon anders.