Claudia haar kindje is altijd op de achtergrond aanwezig en vergelijkt het met een verliefdheid

Maar het is nu opeens wel zo dat je eigen kind wel gewoon wel op nummer één komt. Dat, dat is er wel veranderd. En ik merk ook wel, ik ga … Ik ben nu weleens al dagen weg of zo en dan … Dat hij niet … Of dat ik alleen ben en het is misschien nog het beste te omschrijven als een soort verliefdheid. Dat als je echt heel erg verliefd bent dan doe je je dagelijkse dingen, maar zo op de achtergrond steeds een, een gevoel van d’r is iets of d’r is iemand die op mij wacht of zoiets. En dat heb ik ook nu mijn zoon d’r is. Dat ook als ik ergens, ja, al ben ik heel ergens anders met heel andere dingen bezig of met werkgerelateerde dingen, dat ik altijd een soort van ja, diepe achtergrond of gevoel op de achtergrond is van ja, van verbondenheid of zo. Dus dat is er wel echt veranderd.