Anne (B) probeert haar ervaringen levend te houden door erover te praten en een fotoboek te maken

I: En heb je ook het gevoel dat dat een stukje, ja, verwerking is?

Ja, zeker. Zeker, want je bent daar echt nog heel lang mee bezig. Van wat is er nou eigenlijk gebeurd? En, en foto’s en schrijven en, eh, vertellen ook wel, hè? Want ik bedoel, tijdens… Ik bedoel, verwerken begint al tijdens de kraamvisite, want daar begin je al met je verhaal. Eh, heeft wel heel veel… Ook om het levend te houden zeg maar. Zeker die foto’s. Want we hebben nu pasgeleden het eerste album af. We willen echt albums gaan maken. We hebben nu het album van zwangerschap, bevalling en eerste kraamweek af. En dan maken we daarna één van nul tot zes maanden en dan van zes tot twaalf maanden. Die eerste is nu af en als je dan al die foto’s weer ziet en daar weer doorbladert en weer, dan krijg je helemaal komt dat gevoel weer terug. Dus daar ben ik heel blij mee, ja.

                I: En, en waarom is dat zo belangrijk voor je?

Eh, ehm, ja, omdat het zo’n mooie ervaring is, dat je die gewoon levend wil houden. En voor ons werkt dat gewoon met foto’s. Da’s precies hetzelfde als het trouwboek, trouwalbum. Dat is ook heel mooi om nu nog eh, terug te kijken, om het weer te herbeleven zeg maar. En dat is ook met de, met de foto’s van de bevalling. En zeker ook omdat, omdat het, omdat je het niet helemaal volledig meekrijgt.