Tanja vond het lastig dat ze het in eerste instantie als tegenvaller ervaarde dat ze zwanger was van een meisje

En toen heb ik heel lang gehoopt dat het een jongetje zou worden. Dus toen bleek dat [naam tweede kind] een meisje was, vond ik dat in eerste instantie eigenlijk best wel moeilijk. Achteraf denk ik dat het hartstikke goed is, dat [naam tweede kind] een meisje is, want dat maakt dat [naam tweede kind] echt 100% een ander kindje is dan dat [naam eerste kind] ooit zou zijn geweest. Hè? Het zijn broer en zus, maar dat is het. En dat was misschien ingewikkelder geweest als het een jongentje was geweest. Ehm, maar toch wilde ik dat toen wel heel erg ja. Toch een beetje een tegenvaller. En… ik vind dat best wel slecht om dat te zeggen ofzo. Of tenminste, als mensen heel duidelijk een voorkeur hebben voor een jongentje of een meisje, dan denk ik altijd, tja…. Ja, wat maakt dat nou onderaan de streep uit? Tijdens mijn coschappen destijds heb ik in India verloskunde gedaan. En daar waren mensen echt niet blij als ze een meisje kregen. Sommige mensen lieten gewoon het meisje achter en gingen dan naar huis. En toen kon ik daar echt helemaal niks van snappen. En dat is natuurlijk iets heel anders dan nu. Maar ik vond dat toen heel moeilijk dat ik dat toen zo sterk voelde. Ja. Terwijl nu zouden we niet anders willen hoor. Maar, het maakt het wel anders wat onderaan de streep misschien wel het beste was. Maar het was toen heel lastig.