De band tussen Tom en zijn moeder werd sterker

Nou eigenlijk is het, de communicatie, omdat ik veel meer met mijn moeder moest optrekken, of ging optrekken. Eigenlijk is het [lacht] veel beter geworden dan, of veel beter, het was altijd wel goed. Maar anders kwam ik één keer in de week thuis, even een kopje koffie drinken, even hoe gaat het en ja, we waren niet de meest kleffe familie. Maar daarna dus was ik, nou ja was ik drie keer, vier keer in de week bij mijn moeder en waren we gewoon, nou ja, lange tijd bij elkaar. En dan gewoon, nou mijn moeder die vond het wel prettig gewoon dat iemand er was. Dus die lag dan gewoon even lekker op de bank te slapen. Maar die, dus, of die zat een beetje de krant te lezen maar puur dat ik er was. Dus wat dat betreft heeft, de band met mijn moeder is beter geworden door haar ziekte. Dus wat dat betreft. Ja is dat, maar de communicatie [-]. Wij hebben, wij zijn niet groot in communicatie dus wat dat betreft maakt het niet veel uit. Het was meer haar handje vast houden maar dat is wel, werd beter. Maar kijk, ze kon niet, het was heel moeilijk. Wat wil je, wat wil mem, wat wil je, dat was moeilijker uit te leggen. Dan moest je, soms moest je daar een beetje, nou ja. Ik ga er maar vanuit dat wat ik nou, een stukje ga rijden. Dat zei ze niet, dat, nou ja, dus daar moest ik naar raden. Maar, dus in zoverre, communicatie dat je zegt van zoals wij hier nou zitten te praten dat was er niet, op dat niveau kon je niet. Maar meer gewoon, nou ja klaar, we voelden elkaar wel aan. En dat is alleen maar beter geworden in die paar jaar.

En je zei net de band met je moeder is beter geworden. Wat bedoel je daar precies mee?

Ja, omdat je elkaar, gewoon omdat, laten we zeggen in ieder geval mijn band met mijn moeder. Hoe dat andersom is hé dat, dat kan ik niet zeggen. Maar omdat ik toen, nou ja ik was gewoon kind en ik bedoel ach dan ben je. Ik woonde niet thuis dus dan kom je één, twee keer in de week thuis een kopje koffie, even, misschien even mee eten. Een babbeltje, en dat is gewoon vrijblijvender. En nu was het echt zo van nou ja ik moest dingen doen. Zorgen, moest met mijn moeder kleren kopen, of nou dat. Voor mij werd mijn band met mijn moeder werd, ik weet niet of het andersom. Ik weet niet of mijn moeder dat nog kon ervaren, maar voor mij werd de band veel sterker omdat ik veel meer persoonlijke dingen met haar deed. Wat ik anders, nou ja, dat hoefde niet. Ik hoefde niet met mijn moeder kleren te kopen, want dat deed ze zelf wel. Of boodschappen doen, van nou wat vind je lekker, vind je dit lekker, vind je dat lekker, of wat gokken. Nou ja dat hoefde anders nooit en dus ging het op een hele simpele, of simpel, gewoon omdat je dingen met elkaar doet. Meer dichter op elkaar, wordt die band beter. Maar ik kan er eigenlijk, ik kan alleen maar zeggen van mijn kant als ik nu van haar die, van dat. Waarschijnlijk ook wel, maar die kon er niet over communiceren. En dat is ook zo, dat hoefde ook niet. Maar dus ik kan niet van mijn moeder zeggen, maar ik denk het wel. Maar van mijn kant zeker.