Joke S. heeft negatieve ervaringen met het taxi-vervoer

En toen moest ik een paspoort maken en dan komt het busje niet, weet je wel. Dan sta ik bij het, bij de [-], staat ze daar heel raar te, het busje moet komen en dat busje komt niet. En dan ben ik van kwaaiigheid, heb ik m'n man in de rolstoel over het winkelcentrum gelopen, rolstoel ingeklapt, bus 37 ingegooid, half vijf was het onderhand dan, dus het was hartstikke vol. En toen kwam ik dus op het [pad] en toen heb ik zo de rolstoel losgelaten en die ging zo de trap af naar beneden toe en toen was ik kwaad, toen heb ik dat gedaan. Dat busje kwam niet, en dan schreef ik weer een brief naar [de burgermeester] van wat voor een, wat dat allemaal is, dat dat busje niet komt [lacht] terwijl je gebeld hebt. En dat zijn alle van die kleine frustraties, maar als je dat allemaal van je afschrijft en [-].

Ja, en met die rolstoel, dat ging ook zo, hupsee. [gebaar loslaten] [lacht] Zo, wat was ik kwaad, ik liet hem zo die hele trap afrollen [lacht] Er is niks mee gebeurd. [lacht] Ja, maar dan zijn dat, op een gegeven moment dan, dan dan [-], het gaat hartstikke goed maar dan, ja dan werkt er iets net verkeerd en dan ga je helemaal door het lint heen. Ja, dan gaan even de emoties van, ja dat Stadsmobiel, dat Stadsmobiel, dat is er toch [-]. En als ik dus een afspraak maak van, je moet me om zo laat komen halen bij het [instelling], en ik, want ik moet op stel [-], zo laat bij het stadsdeelkantoor voor een paspoort zijn. En ik bespreek het helemaal met die mevrouw, van ja, ik weet niet hoe lang dat duurt, blablabla, zegt ze, nee dat kan u meteen aan die mensen die daar achter de balie zitten beneden, kan je meteen doorgeven, die weten precies hoe lang het duurt, en die moeten ons meteen bellen. Dat is ook allemaal gebeurd, en dan komt zo'n busje niet. En dan sta je dus voor Jan met de korte achternaam, sta je daar met je man. Ik heb daar staan huilen! En als ik er nou weer aan denk kan ik weer huilen. Dat is zo moeilijk. [emotioneel] Het zijn díe dingen. Nou, [lacht] Maar ja, hindert niet. Dus er zit nog wel, wel wat joh. Dus. Ja.

Ja, een hoop frustratie. Of boosheid.

Ja, dat zit, d'r zit, ja, boosheid is het eigenlijk, boosheid. Want ik hoor het nou nog steeds, die mensen met dat Stadsmobiel, dat, ja.

Ja, u bent er toch ook wel op een bepaalde manier afhankelijk van, en als het dan niet [-]

Je bent afhankelijk, ja, ik heb geen auto, ik mag niet rijden, ik heb epilepsie dus [-]. Ik ben ook een gevaar op de weg want ik had ook een rijbewijs maar ik ben een gevaar op de weg, dus ik doe het niet. [lacht] Dus ja, dan ben je daar afhankelijk van. En dan, dan, je kan niet met een dementerende twee uur lang gaan zitten in een groot gebouw met veel mensen. Die flipt.