Gerard begrijpt dat mensen niet weten hoe om te gaan met deze ziekte

Van mijn kant, want dat is niet zo dat, ja, ik denk dat de werkelijkheid zo is, dat mensen ook een beetje niet weten wat ze met mij aan moeten op het moment dat ze, het officieel bekend is, dat je het hebt. Dat zal het best zijn, maar daar merk ik niks van, want ik zoek geen toenadering wederzijds. Dus ik merk dat niet.

Nee. En waarom denkt u dat mensen dat niet doen? Zodra mensen [-]

Omdat ze er geen raad mee weten. Ze weten [-]

En waar weten ze geen raad mee?

Hun gedrag. Ja, hun gedrag naar mij toe.

Ja. Ja.

Dat denk ik.

Ja. Want wat is dan zo moeilijk voor hun richting u, denk ik dan?

[-] Ja, kijk, als je ziet dat iemand duidelijk ziek is, nou, dan is het heel makkelijk, dan is 'ie duidelijk ziek en dan weet je hoe je moet reageren en wat je kunt doen.
Als je iemand ziet, die gewoon net als ik gewoon zit te praten dit en dat, dan denken ze van, wat is hier aan de hand. Ik bedoel, die man is toch gewoon in orde, daar is toch niks aan de hand? Maar zouden ze dan ook normaal zo terug reageren, dan twijfelen ze misschien toch van, kan dat wel of hoe of wat? Ik denk toch dat ze daar geen raad mee weten.