Rien voelt zich machteloos, omdat zijn zoon niet beseft wat vasculaire dementie is

[-] Eigenlijk zo, daar kan ik heel veel van mezelf in terug vinden. Eén van die kinderen zegt van, vader we gaan ervoor, geen gelul. Dus ook gewoon met dezelfde woorden, van ja, mijn dochter is natuurlijk heel nauw betrokken, die doet nogal veel met mijn vrouw samen dus ja. Ik denk dat één van mijn kinderen nog niet beseft wat vasculaire dementie is, maar dat krijgen we toch niet aan zijn verstand gebracht.

Nee, en hoe legt u het uit?

Ja dan zeg ik kom maar met een vraag en ik zal proberen het te beantwoorden. Ja, verdomme zegt hij daar heb ik niks aan, hij zegt daar heb ik, maar hij snapt er niks van. Echt, daar ben ik helemaal van overtuigd. Maar ja, ik heb ook geen zin om dat zeven, acht keer tegen hem te gaan vertellen. Want ja, zo lekker is het niet.

Nee. En hoe voelt u zich dan, als hij het niet snapt?

Machteloos. Puur machteloos. Want dan kan ik wel gaan zeggen, ja waarom snap je dat nou niet of wat dan ook, maar als zijn vermogen daar niet meer is, ja dan zal hij het nooit snappen. Dan hoop ik dat hij het ook nooit meemaakt, dat hij dus, maar, ja.