De diagnose stond mevrouw Hoekstra niet in de weg om een relatie aan te gaan

Nee en dat is heel fijn. Dus ik vind het fijn wel dat hij weer in mijn leven gekomen is. Ja, daar ben ik heel blij mee.

Ja, want u, hij is in uw leven gekomen toen u al wist dat u Alzheimer had?

Ja, in het begin hebben we daar niet, heb ik dat natuurlijk niet verteld. [lacht] Of misschien ook wel, dat weet ik niet meer. Maar hij weet het. Ja.

U bent er open over geweest.

Ja, ik ben wel open erover geweest, ja.

Ja. Heeft u dat bewust gedaan?

Ja, want uiteindelijk, je merkt het toch wel dat, als je dan gesprekken voert dat, dan zei [mijn vriend] ook van, nou dat heb je ook al een paar keer verteld. [lacht] Ja, en dat kan ook heel vervelend zijn. Dus daar moet ik goed[-]. Kijk, de één houdt je dan [-], dat bedoel ik hè, van heb je al gezegd. Zo. Niet op een vervelende manier maar op een goeie manier, ja.

Ja, ja. En daar haalt u ook weer positiviteit uit?

Natuurlijk. Ja, daarom ben ik best heel blij dat wij elkaar weer ontmoet hebben, ja, dat geeft heel veel positiviteit. Ja, dat is warm.

En u heeft Alzheimer daar niet in de weg laten staan, dat in de weg laten staan.

Nee.

Zo van, ik heb Alzheimer, dan dat niet meer.

Nee, dan dat niet meer, dan kan dat niet meer. Dat heb ik in het begin wel gedacht, dan denk ik, ja oh [-]. Ik heb het er ook wel met hem over gehad, ik denk [-] [zucht] Ja maar, hij zegt, dat lossen we dan samen wel op. Zo. Ja, dat is toch prachtig, hè?