Mevrouw de Does probeert dementie soms te omzeilen uit schaamte

Nou ja, ik denk dat veel mensen dit zelfde hebben. Dat je toch, het niet zo leuk vindt tegenover de omgeving. Hè, dat je dus toch probeert om dat een beetje te omzeilen.

Verbloemen.

Verbloemen, ja.

Kijk, als je een gebroken arm hebt, zegt iedereen, ach wat naar, dat gaat wel weer over hoor. À la, klaar. En ik denk ook, als mensen een andere ziekte hebben, die niet overgaat, dat je er toch anders over praat dan dementie. Iemand die, ik noem maar wat, slechte longen heeft wat heel ernstig kan zijn, hè, maar daar praat je wel over, je zegt gewoon, goh hoe gaat het nou met je. Nou, ik heb nou weer andere medicijnen, nou ja, goed, daar praat je over. Dat zeg je tegen iemand, die dement is niet, van hoe gaat het nu met je. Is toch ook de gêne, die je toch wel voelt. En dat zijn allemaal dingen, die toch meewerken in het proces.