Toen Maartje op de spoedeisende hulp belande, werd er opnieuw aan endometriose gedacht

Respondent: Dus drie dagen op de spoed, tenminste heen en weer van de spoed, allerlei testen gedaan, er kon niet echt iets gevonden worden, tot de gynaecoloog opnieuw endometriose opbracht.

Interviewer: Kun je je herinneren hoe dat was om dat [diagnose] nog een keertje van een andere arts te horen?

Respondent: Nou ik weet nog dat ik dacht van “o ja, wat is het eigenlijk?” En ben ik me er een beetje in gaan verdiepen eigenlijk. Maar ik wist niet zo goed wat het was, dus ik wist ook niet hoe ik me erbij voelde eigenlijk. Het was meer dat ik dacht van “o ja, gynaecoloog, er wordt nu wel serieus naar gekeken”. Maar ik wist het niet zo goed. Ik kan me ook niet zo goed herinneren hoe ik daarop reageerde nee.

Interviewer: En toen de huisarts endometriose noemde, was dat toen een nieuwe term die je hoorde, of kende je de het?

Respondent: Nou, een vriendin van mij die kwam ermee eigenlijk, die zei van: “kan het dit niet zijn?”. Want ik weet nog dat ik met haar met spoed aan het appen was, omdat ze zei van o, maar ik heb weleens gehoord van iemand die dit heeft, kan jij dat dan niet hebben? Toen kwam die term een beetje omhoog. En toen dacht ik van o, ik ga even opzoeken wat dat is. En toen heb ik me wel een beetje ingelezen, maar nog steeds niet helemaal wat kan het zijn eigenlijk.

Interviewer: Want tijdens dat inlezen dacht je toen, dit zou wel kunnen of wat?

Respondent: Ik dacht het zou wel kunnen, de klachten komen overeen, maar ik dacht ook: “ik wil niet te veel een diagnose ophangen”. Ik luister naar de arts. Maar toen ik hoorde dat het best wel moeilijk te vinden was, dacht ik ook wel van “o, dit kan ook nog weleens een heel lang traject gaan worden”