Willemijn heeft erkenning gemist bij haar huisarts

Willemijn: En toen kon ik op gesprek komen bij de vervangend huisarts want het was zomerperiode en die kwam eigenlijk met de verwoording van: ja, het is heel logisch dat je je slecht voelt, je bent opeens ziek geworden, je staat jong in het leven. Maar als je relatie uitgaat ga je ook niet naar een psychiater toe, dat waren letterlijk de woorden die ik kreeg als advies en ik had er maar mee te dealen en leren omgaan dus ik weer beduusd naar huis dat ik dacht van: nou, als dit het is, help. Ik trek niet voor niks aan de bel. Dan zeiden weer vrienden van: ja, dit is niet oké, bel terug. Of nee ja hij zei: ik kom met een ander plan, dat was het, ik bel je over een week terug, ik ga een ander plan maar psychische hulp is niet wat je nodig hebt. Dat is wat ie zei. En toen ben ik niet teruggebeld na een week dus ik na een week bellen van: goh, ik zou teruggebeld worden. Ik heb niks gehoord. Toen is er een nieuwe belafspraak ingepland maar ook toen ben ik niet teruggebeld. Dus toen heb ik weer later heb ik nog een keer gebeld naar de huisarts van: hey, ik zou teruggebeld worden, het gaat nog steeds echt niet goed met mij. Ik wil hulp, het gaat niet meer. Toen kreeg ik een belafspraak met de verpleegkundig specialist. En die zei ook van: nou, ik ga je doorverwijzen naar de POH. En dat kon maar ja, dat was een wachttijd dus uiteindelijk kon ik in oktober, ja 19 oktober kon ik, nee eerder, 7 oktober kon ik op intake bij de POH en daar ben ik toen begin echt wekelijks geweest omdat ie ook zei: je had veel eerder moeten zijn en de huisarts had je al eerder moeten doorverwijzen of eerder contact moeten opzoeken van: hé, hoe gaat het inmiddels?

--------

Interviewer: "Ja, en nog even terug naar die huisarts want je zegt dat je eigenlijk niet zo tevreden was over zijn reactie… "

Willemijn: Haar reactie.

Interviewer: "Haar reactie, wat had je nodig gehad op dat moment?"

Willemijn: Ik had het fijn gevonden als zij in ieder geval langer dan twee, drie minuten naar mij geluisterd had. Erkenning van de klachten, misschien niet eens dat dat door COVID kwam maar je even gehoord voelen van: nou, wat vervelend zeg maar, dat kon er niet eens van af. En gelijk zo van: stop maar met de paracetamol, dat is het. Dat ik denk: in twee minuten tijd, ik snap een huisartsconsult is niet heel lang maar in twee minuten tijd zo snel een conclusie trekken vond ik bijzonder. Terwijl je weet dat COVID-mensen worden opgenomen, er speelt meer. Ja, ze had wel even kort, ik zei: ik heb pijn op de borst ook, en toen heeft ze heel kort dat rijtje van, is dit geen hartaanval afgewerkt. Nou, dat was niet zo en toen was het echt zo van: ja, stoppen met de paracetamol, beterschap. Ja, dat ja, ik weet niet wat ik wel precies gehoord had willen hebben maar iets van: goh, kunnen we je helpen ergens mee of waar loop je tegenaan, even een luisterend oor, ja.