Tim

Terugkijkend omschrijft Tim zichzelf als een gevoelig kind. Hij had veel dromen, praatte veel in zijn slaap en zag dan bijzondere dingen die hij zelf moeilijk vond om te plaatsen. Bij zijn vrienden was Tim vaak de grappenmaker wat ervoor zorgde dat hij als hij een keer wat serieuzer was niet goed begrepen werd. Veel mensen zagen dit dan als sarcasme en hadden moeite met te peilen wat hij dan bedoelde of wat de boodschap precies was. Hij werd vaak bestempeld als cynisch of dubbelzinnig, iets waar hij zelf steeds meer moeite mee kreeg. ‘Ik had een beetje die cirkel van een twintiger die niet weet wat ‘ie wil, identiteitsworsteling en wie ben ik, waar word ik gelukkig van? Dat soort vragen. Zit ik wel in de juiste relatie? Ben ik wel … ja wie ben ik? In wat voor rollen zit ik?’ Tim blowde in die tijd ook veel, eerst voor de gein, maar Tim merkt dat het op een gegeven moment meer voelde als weglopen voor verantwoordelijkheden.  

Tim kreeg behoefte aan verandering en besloot tijdens zijn hbo-opleiding om op zijn 21ste een stage te doen in het buitenland. Hier merkte hij dat de combinatie van een cultuurshock, stoppen met blowen en de bijwerkingen van zijn malariapillen ertoe leidde dat hij de wereld anders ervaarde. Hij merkte dat veel oordelen die hij had over mensen en de wereld veranderende.

Tim kreeg moeite met slapen en gebruikte de nacht om de prikkels van het leven overdag te verwerken. Hij overdacht zijn leven en merkte dat dit reflecteren haaks stond tegenover de persoon die hij altijd geweest is. Langzaam vertrouwde Tim steeds meer op zijn intuïtie. Als zijn intuïtie zei dat hij rechts om moest, dan ging hij rechtsom. Zo ging hij ook intuïtief aan de slag met zijn gedachten over het verbeteren van het ziekenhuis waar hij stageliep. Ondertussen had hij al dagen niet meer geslapen.

Tim was gewend om altijd de dingen te doen die hem voorgedragen werden maar nam met zijn project meer de eigen regie tot hij een stem hoorde die hem vertelde de mensen op aarde te helpen op jouw manier, die goed is. Dit gaf hem enorm veel energie en blijdschap waardoor een blokkade die hij in zichzelf ervaarde verdween.

Hoewel Tim niet strenggelovig is opgevoed heeft hij wel op een christelijke basisschool gezeten waardoor hij het een en ander wist over religie. Hij voelde zich verbonden met zijn gastgezin, de Islam en vond de geluiden van de moskee vroeg in de morgen prachtig. Hierdoor kwam hij tot de conclusie dat hij wel een soort Messias moest zijn, gezonden door god om wereldvrede te stichten.  ‘De oordelen die toen wegvielen en de stilte die ik in één keer voelde in mezelf, want het was … dat licht pff dat haalde gelijk die chaos weg, dus ik werd een soort van stil in mezelf en dat had ik nog nooit gevoeld, zo die continue gedachtestroom van twijfel, dat verdween ineens, dus daardoor werd ik wakker en zag ik alles om me heen. Mensen straalden als ze naar hem toekwamen. Het voelde prettig en tegelijk heel intens omdat hij nog nooit zoiets had meegemaakt. Het voelde als een uiteen spatting van liefde maar tegelijkertijd ook als iets beangstigends omdat hij al een week niet geslapen had. Het voelde alsof hij zijn oude ik had achtergelaten en er een verbeterde versie over was gebleven.

Hoewel zijn studiegenoten het raar vonden wat hij allemaal vertelde vonden veel mensen die daar woonde het eigenlijk heel mooi wat hij vertelde over zijn boodschap van god. Nadat hij door het dorp in zijn onderbroek en een hoeslaken om zich heen is gaan rondwandelen om de boodschap van god te delen is hij in een kliniek beland waar zijn studiegenoten contact opnamen met Tim’s vader. Hij werd wakker op een vliegveld om overgevlogen te worden naar de hoofdstad waar hij in het medisch centrum gestabiliseerd werd met zware medicatie. Hij sliep 16 uur per dag maar werd iedere keer wakker in de nog steeds intenste wereld. Uiteindelijk probeerden Tim’s ouders hem terug naar Nederland te halen wat Tim niet wilde. Hij had een missie.

In Nederland werd Tim opgenomen op de gesloten psychiatrische afdeling van een ziekenhuis waar zijn ervaringen bestempeld werden als grootheidswanen en hallucinaties. Hij kreeg van de dokter te horen dat hij een psychose had gehad die voortkwam uit een bipolaire stoornis. De medicatie die Tim kreeg maakte dat hij zich 2 jaar lang als een soort zombie voelde. Het was moeilijk op school om zichzelf te uiten. Uiteindelijk besloot hij een stage te doen in de psychiatrie om kennis op te doen en van binnenuit te veranderen. Hier leerde hij dat hij mensengericht werken belangrijker vond dan vasthouden aan het medische model. Na gesprekken met zijn psychiater kon hij beginnen aan het afbouwen van zijn medicatie en merkte hij dat zijn oude ik langzaam terugkwam.

Met behulp van ademhalingstherapie merkt Tim dat hij zichzelf goed kan onderhouden en het heeft hem geholpen om medicatievrij te kunnen leven. Als ademcoach geeft hij workshops om mensen met behulp van ademhaling dingen los te kunnen laten en tot rust te komen. ‘Het is een soort van die tabbladen sluiten in je browser history wissen waardoor je hart, lichaam, ziel en geest meer in sync komen te staan door het ontladen van opgekropte energie. En de psychose is ook een manier om die energie te ontladen, maar dat is zo’n enorme ontlading dat het bijna onhandelbaar is, dus als je dit in de juiste setting kan doen dan kan je als het ware die psychotische, ja noem het effe psychotische energie toelaten of toelaten, loslaten eigenlijk’

Met zijn ervaring en workshops probeert Tim lotgenoten en anderen meer in contact te laten komen met hun lichaam en om zo beter om te kunnen gaan met hun psychotische ervaringen. Hoewel medicatie belangrijk is wil Tim laten zien dat een levenslange afhankelijkheid niet het streven is en dat er ook alternatieven zijn. Daarnaast woont Tim samen met zijn vriendin in een stad in Nederland wat hem veel rust geeft.

Als je in contact zou willen met Tim dan kan dat via zijn website www.Timknoote.nl