Tim merkte bij zijn vriendengroep een soort angst hij nog een keer een psychose zou krijgen

 Nou, bijvoorbeeld als mensen zeiden, als ik dan met een vriendengroep was en dan gingen ze blowen, en dan zeiden ze: "Ja, wilden ze het aan mij aanbieden," iemand die dan niet wist dat ik niet meer blowde, en dan zei iemand van: "Nee, dat moet je hem niet geven, dat is niet goed." En daarin kreeg ik niet echt het vertrouwen dat ik het zelf zou kunnen aangeven. De beste bedoelingen, maar dat was wel een stukje stigma, maar ook gewoon de hele angstcultuur van dat het nog een keer zou gebeuren. En daarin het ... wat ik eigenlijk nodig had, was dat iemand zegt van: "Joh ..." En dat zei een vriend ook wel van: "Maat, het maakt niet uit hoe vaak je op je bek gaat, ik ben er gewoon voor je, ik ga je niet m’n handen door je strot heen duwen, maar als je me nodig hebt, dan ben ik er gewoon." Dus ik geef jou de ruimte om op je bek te gaan, en dat gaf me zoveel vertrouwen dat ik dus dacht: "O ja, er is dus iemand gewoon die mij op m’n bek kan laten gaan, en daarom gebeurt het niet." Dus het vertrouwen uitstraalt, en dat is zo waardevol, dat vertrouwen, dat is de basis van … Ja, als je dat in wat voor situatie dan ook kan uitstralen naar iemand, en ook je eigen ongemak toe kan staan en kan zeggen: "Ja, luister, dit raakt mij ook," en laten we het eens over mij hebben in plaats van alleen maar de ogen op de patiënt.