Ester wil graag nog meer boeken schrijven die anderen inspireren

Graag nog heel veel boeken uitgeven, dat is het eerste wat in me opkomt. Natuurlijk wil ik ook wel oma worden, maar dat is net zoals met zo’n boek bij jou door de strot duwen, dat werkt ook niet, en dat is hetzelfde met oma worden. Als het zover is, dan is het natuurlijk helemaal geweldig. Maar hoe zie ik de toekomst? Dat is natuurlijk wel waar ik me stiekem op verheug, dat het misschien ooit mag gebeuren. Maar ik ben al helemaal tevreden, dat we twee gezonde kinderen hebben waar het heel goed mee gaat.

En hoe zie ik de toekomst? Ik hoop dat mijn man en ik nog lang in leven blijven, onze kinderen natuurlijk ook. Maar we hebben het er ook wel vaak over, wat doet de één als de ander overlijdt? We hebben ook een soort van protocol: je mag een jaar lang alles bij elkaar schreeuwen en daarna is het afgelopen, bij wijze van spreken. Niet echt, maar dan gaat het leven gewoon weer verder, dat je dan misschien weer een andere partner vindt. Gewoon heel realistisch, dat je daar ook gewoon naar kijkt.

We wonen nu in een eengezinswoning, misschien dat we dan kleiner gaan wonen, omdat het ook niet meer noodzakelijk is om in een groter huis te wonen. Maar we blijven wel sowieso in het Noorden van het land wonen, omdat het daar veel rustiger is. En ik hoop mijn werk te kunnen blijven doen, tot aan pensionering. Maar ik werk in de kinderopvang, dat kan fysiek soms wel pittig zijn. Ook wel door de lange werkdagen, maar ook, kindjes tillen, veel geluiden om je heen. Het houdt je aan de ene kant ook heel erg jong, maar het is natuurlijk ook heel intensief.

En aangezien ik ook andere beroepen heb, ben ik nu een beetje aan het uitzoeken van: wat kan ik allemaal nog meer met deze ervaringen, met deze beroepen? Hoe zie ik de toekomst? Het is eigenlijk ook wel een beetje een wens, of een beetje, misschien wel heel erg een wens, dat ik echt gewoon best wel aardig wat boeken ga schrijven, en van verschillend kaliber. Of wel gedichten, of wel brieven, of wel korte verhaaltjes.

En dat ik daarmee andere mensen kan inspireren. Maar dat ik ook... Daar refereer ik ook naar iets heel belangrijks, wat mijn jeugdvriendin in één van die lijsten schreef die ze moest invullen: dat ik een hele specifieke blik op de wereld heb, die niet veel mensen hebben. Dat ik toch heel veel in die verwondering zit en dingen heel goed observeer, en dat het mooi is dat ik die dingen opmerk.

En ze zei van: het komt vooral ook in je blokjes naar voren. En ik denk wel dat het mijn grootste droom is, dat ik mijzelf steeds meer en meer als een schrijver ga zien.